ကြ်န္ေတာ႕ခ်စ္သူေလးကုိေပးဖုိ႕၁၃ရက္ေန႕ကတည္းကၾကိဳတင္ၿပီးဝယ္ထားတဲ႕ေခ်ာကလက္ေတြကုိ
ေရခဲေသတၱာထဲမွာသိမ္းထားလုိက္တယ္။၁၄ ရက္ေန႕မနက္မွာ ခ်စ္သူေလးရဲ႕ အသဲပုံေတြနဲ႕
"ေပ်ာ္ရႊင္ေသာခ်စ္သူမ်ားေန႕ပါ" ဆုိတဲ႕ မက္ေဆ႕ေၾကာင္႕ ၈ နာရီေလာက္မွာနုိးလာၿပီး
သိတရနဲ႕ ေစာေစာစီးစီးေခ်ာကေတြကုိ ပါကင္လွလွေလးနဲ႕ထုပ္ဖုိ႕ ေရခဲေသတၱာကုိ
သြားဖြင္႕ၾကည္႕လုိက္တယ္။ မရွိေတာ႕ပါဘူးေခ်ာကလက္ေတြ။
အငယ္ေကာင္လက္ခ်က္မဟုတ္ရင္ အလတ္မလက္ခ်က္ပဲ ၿဖစ္ရမယ္လုိ႕ထင္လုိက္တယ္။
ညေနဘက္ခ်စ္သူေလးနဲ႕ခ်ိန္းထားလုိ႕ခ်စ္သူေလးကုိေပးမယ္႕ေခ်ာကေလေတြ
ေပ်ာက္သြားၿပီမုိ႕ဒီေန႕၁၀နာရီမွာသြားရမယ္႕စကားေၿပာသင္တန္းကုိဖ်က္ၿပီး
သြားၿပန္ထပ္ဝယ္ရေတာ႕မွာေပါ႕။ ေရမုိးခ်ဳိးၿပင္ဆင္ၿပီးေခ်ာကလက္ေတြေရာင္းတဲ႕ပလာဇာဆီ
ထြက္ဖုိ႕ၿပင္ခ်ိန္မွာေတာ႕ ကြ်န္တာ႕ေရွ႕ကတလုပ္လုပ္နဲ႕အဖြားက သပ္သပ္ရပ္ရပ္ဝတ္စားလုိ႕
ထြက္သြားပါတယ္။ ဒီလုိပဲသူအိမ္နီးနားကုိအလည္အပတ္သြားေနက်မုိ႕သိပ္မထူးစမ္းပါဘူး။
မိနစ္ပုိင္းေလာက္ေစာၿပီးထြက္သြားတဲ႕အဖြားကုိလမ္းထိပ္နားေလာက္မွာလွမ္းၿမင္ေနရပါတယ္။
ကားမွာတုိင္ထိသူဘယ္တုန္းကမွမေလွ်ာက္ဖူးတာအခုသူဘာလုိ႕ကားမွတ္တုိင္ဆီေလွ်ာက္တာပါလဲလုိ႕
ေတြးၿပီး သူလုိင္းကားတက္စီးမွာစုိးလုိ႕ကြ်န္ေတာ္ခပ္သုတ္သုတ္နဲ႕သူ႕ကုိမွီေအာင္ေလွ်ာက္ပါတယ္။
မဟုတ္ပါဘူး။ သူကားမွတ္တုိင္ကုိေက်ာ္ၿပီးေရွ႕ကလမ္းခ်ဳိးေလးထဲ႕ကုိေကြ႕ဝင္သြားပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ လည္းသူဘယ္ၿမန္းသြားတာလဲလုိ႕သိခ်င္တာနဲ႕ဘတ္စကားတက္စီးၿပီးၿမိဳ႕ထဲ
သြားရမယ္႕အစားသူ႕ေနာက္ကုိလုိက္ၾကည္႕မိပါတယ္။လမ္းေလးရဲ႕အဆုံးဘက္နားစီက
ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ေစတီ ဆီကုိဦးတည္ေနပါတယ္။လိုက္ၾကည္႕မိလက္စနဲ႕ကြ်န္ေတာ္လည္း
ဆက္လုိက္သြားခဲ႕ပါတယ္။တစ္ခါတစ္ေလလည္းသူအၿပင္ထြက္ရင္
စိတ္ပူၿပီးေနာက္ကလိုက္ေပးရတာမ်ဳိးလည္းၿဖစ္တတ္ေနက်မုိ႕ဒီတစ္ခါလည္းမထူးပါဘူး
ဆုိၿပီးေနာက္ကေနၿဖည္းၿဖည္းခ်င္းလုိက္ၾကည္႕မိပါေတာ႕တယ္။ ဘုရားထဲကုိသူမဝင္ပါဘူး။
ဘုရားေဘးကအုတ္နံရံနား သစ္ပင္ေအာက္မွာသြား၇ပ္ပါတယ္။
ၿပီးေတာ႕... သူ႕ေခြ်းခံအကႍ ်ီထဲက တခုခုကုိထုတ္ပါတယ္။
သစ္ပင္ခြဆုံေလးမွာ ကြ်တ္ကြ်တ္အိပ္ တထုပ္ကုိတင္လိုက္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္သိခ်င္ေဇာေတြနဲ႕ဘုရားဝန္းအထဲဘက္အုတ္နံရံဘက္ကုိဝင္သြားလုိက္ပါတယ္။
အုတ္တံတုိင္းရဲ႕တဖက္နံရံကေနကြ်န္ေတာ္ေခ်ာင္းၾကည္႕ပါတယ္။
အဖြားပါးစပ္ကလည္းတတြတ္တြတ္နဲ႕ေၿပာပါေသးတယ္။
ဘုရားဝင္းအုတ္နံရံဘက္ကုိလည္းေတာ္ေတာ္္ၾကာၾကာစုိက္ၾကည္႕ၿပီးေတာ႕
မ်က္ဝန္းေတြကုိလက္ဖ်ံနဲ႕သုတ္ပါတယ္။
သူအုတ္နံရံနားထိကပ္လာပါတယ္။ အုတ္နံရံေပၚကုိလက္နဲ႕ပြတ္ၿပီ " အဖုိးၾကီးက်ဳပ္ၿပန္ေတာ႕မယ္ " လုိ႕
ေၿပာၿပီးၿပန္ထြက္သြားပါတယ္။သူေတာ္ေတာ္လွမ္းသြားေတာ႕မွကြ်န္ေတာ္ဘုရားဝန္းထဲကေနထြက္လာၿပီး
သစ္ပင္မွာထားခဲ႕အထုပ္ကုိသြားၿဖည္ၾကည္႕ပါတယ္။ ေပ်ာက္သြားတဲ႕ကြ်န္ေတာ႕ေခ်ာကလက္ေတြပါ။
ၿပီးေတာ႕စာတစ္ေစာင္။ သိခ်င္တာနဲ႕စာကုိဖြင္႕ဖတ္လုိက္ပါတယ္။တုန္တုန္ခါခါနဲ႕အဖြားရဲ႕လက္ေရးေတြက.....
"သုိ႕....
စိန္ေမာင္။ ဒီလက္ေဆာင္ကက်ဳပ္ဘဝမွာခင္ဗ်ားအတြက္ပထမဆုံးလက္ေဆာင္ပါ။
ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္တည္းအထီးက်န္ေနသလုိက်ဳပ္လည္းအထီးက်န္ေနပါတယ္။
က်ဳပ္လည္းသိပ္မၾကာေလာက္ေတာ႕ပါဘူး။ မၾကာခင္ေတာ႕လုိက္လာမွာေပါ႕။
အဲဒီအခါက်မွက်ဳပ္ကုိလက္ေဆာင္ေတြၿပန္ေပးပါ။
ေလာေလာဆယ္ေတာ႕က်ဳပ္ေပးတဲ႕လက္ေဆာင္အတြက္ ေက်းဇူးတင္တယ္လုိ႕ေၿပာပါေနာ္။
စိန္ေမာင္အၿမဲေပ်ာ္ပါေစလုိ႕ဆုေတာင္းလွ်က္....
ေမၾကည္။ "
စာရြက္ကေလးကကြ်န္ေတာ္ေရးဖုိ႕ဝယ္ထားတဲ႕ "ေပ်ာ္ရႊင္ေသာခ်စ္သူမ်ားေန႕" စာသားပါတဲ႕စာရြက္ပါ။
ကြ်န္ေတာ္ဝမ္းနည္းစြာနဲ႕ဘုရားဝန္းအုတ္နံရံဘက္ကုိစုိက္ၾကည္႕လုိက္မိတယ္။
အုတ္နံရံေပၚမွာက ...... " ဦးစိန္ေမာင္+ေဒၚေမၾကည္ေကာင္းမွဳ႕ " တဲ႕။
သူတုိ႕ဇနီးေမာင္နံလြန္ခဲ႕တဲ႕သုံးနွစ္ေလာက္ကလွဴခဲ႕တဲ႕အုတ္တံတုိင္းေလးပါ။ (ခ်မ္း)
ေရခဲေသတၱာထဲမွာသိမ္းထားလုိက္တယ္။၁၄ ရက္ေန႕မနက္မွာ ခ်စ္သူေလးရဲ႕ အသဲပုံေတြနဲ႕
"ေပ်ာ္ရႊင္ေသာခ်စ္သူမ်ားေန႕ပါ" ဆုိတဲ႕ မက္ေဆ႕ေၾကာင္႕ ၈ နာရီေလာက္မွာနုိးလာၿပီး
သိတရနဲ႕ ေစာေစာစီးစီးေခ်ာကေတြကုိ ပါကင္လွလွေလးနဲ႕ထုပ္ဖုိ႕ ေရခဲေသတၱာကုိ
သြားဖြင္႕ၾကည္႕လုိက္တယ္။ မရွိေတာ႕ပါဘူးေခ်ာကလက္ေတြ။
အငယ္ေကာင္လက္ခ်က္မဟုတ္ရင္ အလတ္မလက္ခ်က္ပဲ ၿဖစ္ရမယ္လုိ႕ထင္လုိက္တယ္။
ညေနဘက္ခ်စ္သူေလးနဲ႕ခ်ိန္းထားလုိ႕ခ်စ္သူေလးကုိေပးမယ္႕ေခ်ာကေလေတြ
ေပ်ာက္သြားၿပီမုိ႕ဒီေန႕၁၀နာရီမွာသြားရမယ္႕စကားေၿပာသင္တန္းကုိဖ်က္ၿပီး
သြားၿပန္ထပ္ဝယ္ရေတာ႕မွာေပါ႕။ ေရမုိးခ်ဳိးၿပင္ဆင္ၿပီးေခ်ာကလက္ေတြေရာင္းတဲ႕ပလာဇာဆီ
ထြက္ဖုိ႕ၿပင္ခ်ိန္မွာေတာ႕ ကြ်န္တာ႕ေရွ႕ကတလုပ္လုပ္နဲ႕အဖြားက သပ္သပ္ရပ္ရပ္ဝတ္စားလုိ႕
ထြက္သြားပါတယ္။ ဒီလုိပဲသူအိမ္နီးနားကုိအလည္အပတ္သြားေနက်မုိ႕သိပ္မထူးစမ္းပါဘူး။
မိနစ္ပုိင္းေလာက္ေစာၿပီးထြက္သြားတဲ႕အဖြားကုိလမ္းထိပ္နားေလာက္မွာလွမ္းၿမင္ေနရပါတယ္။
ကားမွာတုိင္ထိသူဘယ္တုန္းကမွမေလွ်ာက္ဖူးတာအခုသူဘာလုိ႕ကားမွတ္တုိင္ဆီေလွ်ာက္တာပါလဲလုိ႕
ေတြးၿပီး သူလုိင္းကားတက္စီးမွာစုိးလုိ႕ကြ်န္ေတာ္ခပ္သုတ္သုတ္နဲ႕သူ႕ကုိမွီေအာင္ေလွ်ာက္ပါတယ္။
မဟုတ္ပါဘူး။ သူကားမွတ္တုိင္ကုိေက်ာ္ၿပီးေရွ႕ကလမ္းခ်ဳိးေလးထဲ႕ကုိေကြ႕ဝင္သြားပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ လည္းသူဘယ္ၿမန္းသြားတာလဲလုိ႕သိခ်င္တာနဲ႕ဘတ္စကားတက္စီးၿပီးၿမိဳ႕ထဲ
သြားရမယ္႕အစားသူ႕ေနာက္ကုိလုိက္ၾကည္႕မိပါတယ္။လမ္းေလးရဲ႕အဆုံးဘက္နားစီက
ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ေစတီ ဆီကုိဦးတည္ေနပါတယ္။လိုက္ၾကည္႕မိလက္စနဲ႕ကြ်န္ေတာ္လည္း
ဆက္လုိက္သြားခဲ႕ပါတယ္။တစ္ခါတစ္ေလလည္းသူအၿပင္ထြက္ရင္
စိတ္ပူၿပီးေနာက္ကလိုက္ေပးရတာမ်ဳိးလည္းၿဖစ္တတ္ေနက်မုိ႕ဒီတစ္ခါလည္းမထူးပါဘူး
ဆုိၿပီးေနာက္ကေနၿဖည္းၿဖည္းခ်င္းလုိက္ၾကည္႕မိပါေတာ႕တယ္။ ဘုရားထဲကုိသူမဝင္ပါဘူး။
ဘုရားေဘးကအုတ္နံရံနား သစ္ပင္ေအာက္မွာသြား၇ပ္ပါတယ္။
ၿပီးေတာ႕... သူ႕ေခြ်းခံအကႍ ်ီထဲက တခုခုကုိထုတ္ပါတယ္။
သစ္ပင္ခြဆုံေလးမွာ ကြ်တ္ကြ်တ္အိပ္ တထုပ္ကုိတင္လိုက္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္သိခ်င္ေဇာေတြနဲ႕ဘုရားဝန္းအထဲဘက္အုတ္နံရံဘက္ကုိဝင္သြားလုိက္ပါတယ္။
အုတ္တံတုိင္းရဲ႕တဖက္နံရံကေနကြ်န္ေတာ္ေခ်ာင္းၾကည္႕ပါတယ္။
အဖြားပါးစပ္ကလည္းတတြတ္တြတ္နဲ႕ေၿပာပါေသးတယ္။
ဘုရားဝင္းအုတ္နံရံဘက္ကုိလည္းေတာ္ေတာ္္ၾကာၾကာစုိက္ၾကည္႕ၿပီးေတာ႕
မ်က္ဝန္းေတြကုိလက္ဖ်ံနဲ႕သုတ္ပါတယ္။
သူအုတ္နံရံနားထိကပ္လာပါတယ္။ အုတ္နံရံေပၚကုိလက္နဲ႕ပြတ္ၿပီ " အဖုိးၾကီးက်ဳပ္ၿပန္ေတာ႕မယ္ " လုိ႕
ေၿပာၿပီးၿပန္ထြက္သြားပါတယ္။သူေတာ္ေတာ္လွမ္းသြားေတာ႕မွကြ်န္ေတာ္ဘုရားဝန္းထဲကေနထြက္လာၿပီး
သစ္ပင္မွာထားခဲ႕အထုပ္ကုိသြားၿဖည္ၾကည္႕ပါတယ္။ ေပ်ာက္သြားတဲ႕ကြ်န္ေတာ႕ေခ်ာကလက္ေတြပါ။
ၿပီးေတာ႕စာတစ္ေစာင္။ သိခ်င္တာနဲ႕စာကုိဖြင္႕ဖတ္လုိက္ပါတယ္။တုန္တုန္ခါခါနဲ႕အဖြားရဲ႕လက္ေရးေတြက.....
"သုိ႕....
စိန္ေမာင္။ ဒီလက္ေဆာင္ကက်ဳပ္ဘဝမွာခင္ဗ်ားအတြက္ပထမဆုံးလက္ေဆာင္ပါ။
ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္တည္းအထီးက်န္ေနသလုိက်ဳပ္လည္းအထီးက်န္ေနပါတယ္။
က်ဳပ္လည္းသိပ္မၾကာေလာက္ေတာ႕ပါဘူး။ မၾကာခင္ေတာ႕လုိက္လာမွာေပါ႕။
အဲဒီအခါက်မွက်ဳပ္ကုိလက္ေဆာင္ေတြၿပန္ေပးပါ။
ေလာေလာဆယ္ေတာ႕က်ဳပ္ေပးတဲ႕လက္ေဆာင္အတြက္ ေက်းဇူးတင္တယ္လုိ႕ေၿပာပါေနာ္။
စိန္ေမာင္အၿမဲေပ်ာ္ပါေစလုိ႕ဆုေတာင္းလွ်က္....
ေမၾကည္။ "
စာရြက္ကေလးကကြ်န္ေတာ္ေရးဖုိ႕ဝယ္ထားတဲ႕ "ေပ်ာ္ရႊင္ေသာခ်စ္သူမ်ားေန႕" စာသားပါတဲ႕စာရြက္ပါ။
ကြ်န္ေတာ္ဝမ္းနည္းစြာနဲ႕ဘုရားဝန္းအုတ္နံရံဘက္ကုိစုိက္ၾကည္႕လုိက္မိတယ္။
အုတ္နံရံေပၚမွာက ...... " ဦးစိန္ေမာင္+ေဒၚေမၾကည္ေကာင္းမွဳ႕ " တဲ႕။
သူတုိ႕ဇနီးေမာင္နံလြန္ခဲ႕တဲ႕သုံးနွစ္ေလာက္ကလွဴခဲ႕တဲ႕အုတ္တံတုိင္းေလးပါ။ (ခ်မ္း)
No comments:
Post a Comment