အသက္စက္စက္ေနေရာင္ၿခည္နဳကမာၻေၿမကုိပက္ၿဖန္းစၿပဳတဲ႕အခ်ိန္ေပါ႕။
ငါ႕ေၿခေတာက္ေတြကုိငါၿပန္ငံု႕ၾကည္႕ေနတုန္းေရေမႊးနံ႕တစ္ခုကငါ႕ကုိေနွာက္ယွက္တယ္။
အာရဳံပ်က္ေအာင္လုပ္တဲ႕တရားခံကုိစစ္ဖုိငါ႕မ်က္လုံးေတြကုိညာဘက္ကပ္ၿပီးစုံစမ္းလုိက္တယ္။
အသိစိတ္ေတြကဦးေနွာက္ဆီကုိပုိ႕ေရာက္လာတဲ႕သဲလြန္စကနွာတံခြ်န္းခြ်န္းနဲ႕မ်က္ဝန္းၿပာတစ္စုံ။
ရထားတံခါးအဖြင္႕လူေတြတုိးၾကိတ္ဝင္လာေတာ႕သူမရဲ႕လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ငါ႕ရင္ဘတ္ဆီထိကပ္မိလွ်က္သား။
အရွိန္သပ္ဘရိတ္အုပ္သြားတဲ႕လူအားလုံးယုိင္နဲ႕စြာအေၿခပ်က္သြားတဲ႕အခုိက္ လက္ဆြဲအိတ္ကုိဆုပ္ကုိင္တားတဲ႕
ငါ႕လက္ဖမုိးေတြနဲ႕သူမရဲ႕တင္ပါးတစ္စုံလက္စုံက်စကားေၿပာၿဖစ္သြားတယ္။
နွလုံးခုန္သံမွားေအာင္ လွူံ႕ေဆာ္တတ္တဲ႕အထိအေတြ႕ဆုိတဲ႕ ခံစားခ်က္ကုိ ရပ္တန္႕ပိတ္ဆုိ႕ပစ္ဖုိ႕
ေလပူတစ္ခ်က္ပင္႕သက္နဲ႕ အတူထုတ္ရဴလုိက္တယ္။
ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမလုိ႕ဘာသာၿပန္ရမဲ႕ မွတ္တုိင္ေရာက္ေတာ႕သူမေပါ႕ပါးစြာလြင္႕ကနဲ႕ခုန္ထြက္က်န္ရစ္ခဲ႕တယ္။
ငါ႕ေၿခလွမ္းေတြအလုပ္ဆီကုိေမာင္းနွင္ထားေပမယ္႕ ငါ႕ရဲ႕အေတြးစိတ္ကူးထဲမွာေတာ႕
သစ္ရြက္ဝါေရာင္နဲ႕ေရႊဆံႏြယ္လိပ္ပုိင္ရွင္နတ္သမီးတစ္ပါးၿမဴးတူးေဆာ႕ကစားေနခဲ႕တယ္။ (ခ်မ္း)
No comments:
Post a Comment